سمپاشی موریانه در بابل

هیچ حیوانی وجود ندارد که توانایی متابولیسم سلولز را داشته باشد. چنین حیوانی وجود ندارد. به هر حال تعداد زیادی از حیوانات مانند احشام و گاو و گوسفند و بزغاله گوزن، کوالا و زرافه مقدار زیادی سلولز در رژیم غذایی شان استفاده می نمایند. برای هضم سلولز یک ارگانیسم باید از سلولاز، یک آنزیم با توانایی کاتالیز و هیدرولیز سلولز استفاده کند (Ratcliffe et al., ۱۹۵۲). اما این حیوانات این آنزیم را تولید نمی کنند. پس چه گونه آن ها سلولز را هضم می نمایند؟ این سؤال از طریق برخی ارگانیسم های ساده از قبیل، قارچ ها، باکتری ها و تک سلولی ها پاسخ داده می شود. این ارگانیسم ها معمولاً (معمولاً باکتری یا تک سلولی ها) یک ارتباط همزیستی با حیوانات میزبان دارند. موجودات همزیست داخل روده حیوان زندگی می کند و در یک قسمت از ارتباط دوجانبه شرکت می کنند. شاید سحرآمیز ترین خصوصیات موریانه ها ارتباط همزیستی آن ها با ارگانیسم های هضم کننده سلولز باشد. آغازیان همزیست داخل روده (موریانه های ابتدایی) باکتری(موریانه های عالی) سلولز مواد گیاهی را که توسط موریانه ها خورده شده است را هضم می نمایند (Ratcliffe et al., ۱۹۵۲). هردوی موریانه ها و میکروارگانیسم ها از این ارتباط سود می برند. موجود همزیست یک منبع غذای دائمی و یک پناهگاهی خارج از محیط به دست می آورد. در حالیکه موریانه ها گلوکز و سایر مواد تولید شده از متابولیسم سلولز را به دست می آورند.به دلیل این حقیقت که مواد سلولزی توسط موریانه میزبان مورد استفاده قرار می گیرد، سلولز می تواند توسط پروتیست های همزیست روده ای یا باکتری ها هضم شود. موریانه ها بدون همزیست ها نمی توانند سلولز را هضم نمایند. این ارتباط برای موریانه و همزیست مفید می باشد.(استفاده متقابل) ( Ratcliffe et al., ۱۹۵۲). موریانه ها بدن نرمی دارند و هدایت تغذیه، دفاع و تولید مثل آن ها وابسته به زوائد مو مانند باریکی است که Sensilla (اعضای حسی) نامیده می شود. مقدار اندکی از رفتار پیچیده موریانه ها شناخته شده است. این گونه فرض می شود که به صورت hard-wired (سخت افزار) با توانایی ایجاد و عکس العمل نشان دادن به مجموعه ای از سیگنال های پیچیده شیمیایی و شعائر رفتاری بوجود آمده اند (Krishna and Weesner, ۱۹۶۹). یک روش خیلی جالب حفاظت شیمیایی کلنی زمانی به نظر میآیدکه موریانه ها ترکیباتی نظیر نفتالین را برای برای دفاع در مقابل مورچه ها، میکروارارگانیسم های بیماری زا و نماتدها تولید می کنند (Krishna and Weesner, ۱۹۶۹). موضوع تکنیک های دفاع شیمیایی موریانه ها، مبحث نسبتاً جدیدی است که در حال حاضر در مجامع علمی، مطالعه می شود.

دیدگاه شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.